Produkcja ręczna oparta na doświadczeniu
Każde koło firmy DT Swiss jest produkowane ręcznie. Koncepcja produkcji ręcznej nie jest sama w sobie gwarancją wyprodukowania stabilnego i trwałego koła. Wiedza i, przede wszystkim, doświadczenie są potrzebne do wyprodukowania zestawu kół wysokiej jakości.
Doświadczenie jest powodem
Właśnie doświadczenie jest powodem, dlaczego firma DT Swiss zdecydowała, by nie używać maszyn do produkcji kół. Obecnie maszyny do produkcji kół nie są po prostu w stanie wyprodukować koła tej samej jakości i w tym samym wymiarze czasowym co pracownicy wytwarzający je ręcznie. Dzieje się tak, ponieważ przy centrowaniu koła należy uwzględnić wiele czynników, które mogą się różnić w zależności od koła. Ludzie poznają te różnice na przestrzeni lat i potrafią dokonywać zróżnicowania oraz działać stosownie do potrzeb. Elastyczność jest kolejną zaletą produkcji ręcznej. Koła DT Swiss są odprężane kilka razy na stronę podczas procesu produkcji, aż zmiany w odchyleniach bocznych i pionowych oraz napięcie szprych znajdą się w granicach pożądanej tolerancji. W produkcji maszynowej kroki te doprowadziłyby w międzyczasie do zmiany sprzętu podczas konstruowania, co ponownie eliminuje przewagę produkcji maszynowej. Kroki te są zatem często pomijane w produkcji maszynowej, lecz mają one kluczowe znaczenie dla uzyskania jakości.
Napięcie szprych: ukryta siła
Zasadniczym czynnikiem gwarantującym jakość koła jest napięcie szprych. Jest to ta ukryta siła, która sprawia, że koło jest trwałe, oraz zapewnia precyzyjne kierowanie i zdolność przyspieszenia. Sztuka produkcji koła polega na ustawieniu napięcia szprych jak najbliżej danego maksimum z utrzymaniem odchylenia napięć między nimi na jak najniższym poziomie. Ilustracja 1 pokazuje napięcia szprych tylnego koła z 28 szprychami. Czarny okrąg przedstawia napięcia szprych po prawej stronie (strona napędowa), a czerwona krzywa – napięcie po lewej stronie (strona nienapędowa). Można tutaj zobaczyć, że indywidualne napięcia na stronę różnią się jedynie minimalnie od siebie.
Ilustracja 2 pokazuje napięcie koła obciążonego statycznie masą rowerzysty. Jeżeli koło zostało dobrze i równo obciążone wstępnie, obciążenie jest rozłożone na prawie wszystkie szprychy w górnej połowie koła. Napięcie poszczególnych szprych zwiększa się tam, podczas gdy napięcie kilku szprych zmniejsza się lekko w obszarze styku. Na 29-calowym kole ma to miejsce około 430 razy na trasie o długości jednego kilometra. Jeżeli obciążenie wstępne jest ogólnie zbyt małe, może to prowadzić do całkowitego odciążenia szprych. W rezultacie szprychy mogą bardziej się rozluźnić i są mocniej obciążane. Koło jest ogólnie mniej stabilne, a materiał zużywa się przedwcześnie. Z drugiej strony, jeżeli napięcia byłyby zbyt wysokie przy obciążeniach szczytowych, np. podczas lądowania po skoku, siła na szprysze byłaby zbyt duża i szprycha odkształciłaby się plastycznie. To nadmierne rozciąganie szprych powoduje zmniejszenie napięć i koło traci stabilność.
